ظهرها بعد از مدرسه مي رفت تا در خلوت شبستان بنشيند و به خادم پير نگاه كند كه محراب و منبر را گلاب مي پاشيد، او كه با صداي كودكانه اش مكبر مي شد، در خانه پدري و در محله اي قديمي از شهر اصفهان زندگي مي كرد.

براي عمليات طريق القدس از مشهد اعزام شديم و حدود يك ماه در ارتفاعات الله اكبر پدافند كرديم. آن موقع لشكرهاي خراسان هنوز تشكيل نشده بود و خراساني ها، دو گردان به نام هاي ابوذر و حر داشتند. گردان حر به فرماندهي يكي از بچه هاي اسفراين به نام شهيد محمد غزي بود و فرمانده گردان ابوذر به فرماندهي شهيد غلام حسن آهني، از بچه هاي بيرجند بود. اين عمليات كه منجر به آزادسازي بستان شد تعدادي از بچه هاي لشكر 14 امام حسين(ع) هم بودند كه البته هنوز لشكر نشده بودند. به خاطر اهميتي كه منطقة چزابه داشت، عراق، بيشتر نيروهاي قوي و كماندوي خود را در آنجا ساماندهي كرده بود. يعني ما در آنجا به جز نيروي مخصوص ارتش عراق چيز ديگري نديديم كه همه هيكل هاي بزرگ و تنومندي داشتند و در واقع، كلاه سبزهاي نيروي مخصوص بودند. در يكي از پاتك هايي كه در اين منطقه انجام گرفته بود، ما نيروي گردان پياده بوديم.