تعداد بازديد:2806
2- نکاتی در باب روش های روایتگری
| برای ارائه یک روایتگری ماهرانه توجه به امور چهارگانه ذیل لازم است:
· با یک میل شدید و عزم راسخ شروع بهکار کنید!
· بهطور دقیق بدانید که چه میکنید و در اطراف چه موضوعی میخواهید صحبت کنید!
· با اعتماد به نفس و جرأت لازم سخنرانی کنید!
· تمرین بسیار داشته باشید!
| سعی کنید به انواع و گونههای مختلف روایتگری که پیشتر بیان شد تسلط داشته باشید. این امر قدرت مانور شما را در روایتگری افزایش میدهد.
| علاوه بر نیازها، میل و خواست مخاطبین خود را بشناسید؛ چرا که گاهی یک امر نیاز مخاطب است لکن میلی به شنیدن آن ندارد. پس متناسب با نیاز و میل مخاطب بحث و روایت ارائه دهید.
| چنانچه زمان محدود است، نباید در صحبت‌های خود سؤالی را مطرح نمائید که در ادامه نتوانید به آن پاسخ کافی و قانعکننده بدهید.
| در هر صورت زمان باید مدّنظر قرارگرفته و مطالب به شکلی ارائه شود که نکات مهم در آن زمان محدود فراموش نشود، برای این منظور در دست‌داشتن برگۀ خلاصۀ طرح بحث بسیار مفید است.
| دقت داشته باشید که کلمات مهم را با تأکید بیان کنید. همچنین آهنگ صدا، سرعت و فرصت (تند و کند نمودن سخن) را مراعات کنید و بهطور ویژه مکثهای بهموقع را همواره در روایتگری مورد توجه قرار دهید.
| از بهکار بردن اصطلاحات خاص و فنّی (طلبگی) خودداری کرده و سعی کنید گفتار شما خالی از «تکیه کلام» باشد. بنابراین از تکرار عباراتی همچون «عرض کنم خدمت شما»، «دقت فرمائید»، «گاهاً» و امثال این تکیه کلامها بپرهیزید.
| روایت خود را با چاشنی اصطلاحات، عبارات و تمثیلاتی که برای مخاطب قابلتصوّر باشد، بیارائید و کلماتی را بهکار ببرید که تصویری را در پیش چشمان مخاطب به نمایش بگذارد.
| در بیان موضوعی که با احساس و ذوق سروکار دارد، حالت تصنّعی به‌خود نگیرید.
| در صورت اتمام مطالب، سعی در اتلاف وقت ننمائید و از طولانی ساختن یا خلاصه کردن بیمورد سخن بپرهیزید.
| طرح روایت را طوری بریزید که از عهده اجرای آن برآیید. مثلاً اگر قادر به پرورش ادات حماسی و یا احساسی نیستید، در این جهت خیلی کوشش نکنید.
| طرح بحث و روایت خود را قبل از قرارگرفتن در موقعیت اجرای روایتگری تنظیم و آماده کنید، همچنین آن را متناسب با شرایط مختلف همچون ضیق یا وسعت وقت، بروز مانع، ازدحام، فقدان دستگاه صوتی، فقدان جا و مکان و مانند این موارد تنظیم نمائید.
| در آنچه روایت میکنید غرق شوید و به حدّی در رساندن پیام خود به طرف مقابل مشتاق باشید که خود را فراموش کنید.
| برای پایان روایت خود میتوانید از یک خاطره، شعر، تلنگر، توسّل و یا روضه و مانند آن بهره بگیرید.
| همواره پس از روایت و بهخصوص در یادمانها و مشاهد، فرصتی را برای خلوت مخاطبان با خودشان در نظر بگیرید و تمام وقت حضور در یادمان را به روایتگری اختصاص ندهید.
| حتماً برای لحظۀ ورود به یادمانها و اماکن و لحظه خروج، برنامه داشته باشید تا حضور در یادمانها و اماکن، هرچه بیشتر بهیادماندنی و خاطرهانگیز شود.
| جنبههای اعتدال را در ایجاد فضاهای احساسی و عقلی، اشکی(حزن، اندوه، روضه و غیره... ) و لبخندی و ... مراعات نمائید و به عبارت دیگر فضای اردو را متوازن نگه دارید.
| فعالیتهای تفریحی و سرگرمیهای مفید را از یاد نبرید. اجرای مسابقاتی همچون مسابقه شعر، مشاعره، خاطرهنویسی، قطعه ادبی، دانستنی‌های عمومی جنگ و... در کنار برگزاری جلسات پرسش و پاسخ و گفتگوهای دوستانه و چهرهبهچهره میتواند بسیار جذاب و سرگرمکننده باشد.[1]
[1] سرزمین مقدس، صص39 تا 45.
كاربر ثبت كننده:ravayat
