در تاريخ ۲۴ آبان اعلام شد كه نيكسون معاون رئيس جمهور آمريكا از طرف آيزنهاور به ايران مي آيد.
نيكسون به ايران مي آمد تا نتايج «پيروزي سياسي اميدبخشي را كه در ايران نصيب قواي طرفدار تثبيت اوضاع و قواي آزادي شده است» (نقل از نطق آيزنهاور در كنگره آمريكا بعد از كودتاي ۲۸ مرداد) ببيند. در مقابل دانشجويان مبارز دانشگاه نيز تصميم گرفتند كه در فضاي حكومت نظامي بعد از كودتاي سياه، هنگام ورود نيكسون، نفرت و انزجار خود را به دستگاه كودتا نشان دهند.

ما مدعي هستيم كه اينجا سفارتخانه نيست، اصلش قضيه سفارت در كار نبوده و ما مدعي هستيم كه اين آدمهايي كه در اينجا بودند، اينها اجزاء سفارتخانه نبودند، به اسم سفارتخانه شما يك چيزي درست كرديد كه لانه جاسوسي است و بيايند ببينند كه آيا اين چيزهايي كه در اين سفارتخانه هست، اينها اسباب دست جاسوسهاست يا وسايلي است كه سفارتخانه لازم دارد؟

اينكه در اين چندين ساله كه يك روز از ماه رمضانِ هر سال را با جمعي از پسران و دختران دانشجو مي نشينيم و افطار مي كنيم، في نفسه يك كار نمادين است. من مايلم با اين كار، ارزشِ قشر دانشجو و نقش آفريني بسيار مهمّي را كه اين قشر مي تواند در حال و آينده ي كشور داشته باشد، در افكار عمومي منعكس كنم. همچنين دوست دارم نشان داده شود كه نظام اسلامي از رشد جريان دانشجويي و همه ي خصوصياتي كه متعلّق به اين جريان است، استقبال مي كند. اين خصوصيات، همين چيزهايي است كه خود شما گفتيد و مي دانيد: جوشش شوق و استعداد، انگيزه هاي جوانانه، خواستهاي آرمان گرايانه، دل بستگي به آرمان هايي كه براي غير جوانان حتّي گاهي دست نيافتني به نظر مي رسد، اما جوان به هيچ وجه اين طور نمي انديشد و در راه آن تلاش مي كند و همين تلاش است كه ملتها و كشورها را از حالت ركود خلاص مي كند. اين، هدف اصلي جلسه است.

دانشگاه، ضربان سنج حيات ملي جامعه است.در اين نوار فعال يا راكد، مي توان آيينه ي تمام نماي زندگي ملت را در فراديد نهاد و به تماشاي آينده ي پربار و يا رقت آور آن پرداخت :