سردشت اولين شهر شيميايي جهان

يكي از زيباترين شهرهاي استان آذربايجان غربي سردشت است . شهري كه ثروتمند نيست و نبود ! كشاورزي و باغداري كوچكي داشت . با اين حال مردمي شاداب و سرزنده داشت . زندگي در كوهستان اين خاصيت را دارد . مردم انرژي از خدا مي گيرند . دستشان خالي ، اما قلب هايشان گرم ، شاداب و اميدوار است . سردشت تا دلتان بخواهد جنگل دارد . سردشت مورد عنايت خدا و طبيعت بوده است . تا اين كه بلاي جنگ نازل شد .

در طول هشت سال دفاع مقدس بنا بر آمار موجود رژيم عراق ۲۴۲ حمله شيمايي به مناطق كشورمان داشته است و در حال حاضر بيش از ۱۰۰هزار مجروح شيميايي وجود دارند. اين ارقام كم وبيش به تأييد مقامات و سازمان هاي بين المللي رسيده است. به گفته رئيس سازمان بين المللي استكهلم (معروف به يسپري) جنگ عراق عليه ايران ۴۵هزار مصدوم و پنج هزار شهيد شيميايي بر جاي گذاشته است.همچنين به تأييد دبير كل سازمان منع سلاح هاي شيميايي هنوز سي هزار نفر از سلاح شيميايي در ايران رنج مي برند.

در طول هشت سال جنگ عراق عليه ايران بعد از جنگ جهاني اول براي اولين بار عراقي ها از سلاح هاي شيميايي عليه رزمندگان و مردم بي دفاع ايران استفاده كردند . سردشت اولين نقطه ي مسكوني است كه شيميايي شده . گاز هاي ميكروبي ، خردل ، تاول زا و اعصاب ، به همين دليل كل مردم سردشت آلوده هستند ، حتي آب و خاك منطقه آلودگي دارد . به همين دليل مردم سردشت در جهان مظلوم ترينند ، زيرا همگي جانباز شيميايي هستند. هر خانواده بين ۱۰ تا ۲۰ نفر شهيد داده اند و اين راه ادامه دارد . سردشت قصه ي مردمي است كه در عرض چند ثانيه به بيماران مادام العمر شيميايي تبديل شده اند . مردمي كه هر ماه بين دو تا پنج نفر از آن ها به شهادت مي رسند و شايد كمتر كسي لحظه اي به شب زنده داري هاي سراسر درد و زجرشان بينديشد .[1]